Choroba układu moczowego: kamica nerkowa

---

Choroby układu moczowego – często mimo zaawansowanej profilaktyki – mogą dopaść każdego z nas. Nie inaczej jest z kamicą nerkową, na którą cierpi 2% ogólnej populacji. Na domiar złego jej wczesne zdiagnozowanie bywa utrudnione, gdyż choroba ta w początkowym okresie rozwija się bezobjawowo. Kamica nerkowa powstaje na skutek wytrącania z moczu niektórych składników mineralnych lub organicznych, które następnie zlepiają się ze sobą, tworząc w drogach moczowych mniejsze lub większe złogi, czyli tzw. kamienie. Te niewielkie są co prawda usuwane z organizmu w czasie mikcji, ale większe kamienie mogą przejściowo lub trwale zablokować odpływ moczu, a tym samym doprowadzić do zakażenia lub nawet zniszczenia nerki. Przyczyny kamienicy nerkowej Kamienie formują się długo – nawet kilka lat. Najczęściej kamica nerkowa jest bezpośrednim następstwem zbyt małej ilości spożywanych płynów, ale do powstawania kamieni nerkowych mogą się również przyczyniać uwarunkowania genetyczne, wady anatomiczne oraz choroby na tle metabolicznym. Do innych popularnych przyczyn występowania tej choroby układu moczowego należą:

• niedobór magnezu, witaminy B6,
• duża podaż witaminy C i nadmiar witaminy D,
• nieodpowiednie stężenie jonów wodorowych,
• przewlekłe zakażenie układu moczowego (tutaj przeczytasz o najczęstszych przyczynach zakażeń układu moczowego),
• przerost gruczołu krokowego (u mężczyzn),
• brak aktywności fizycznej,
• nadmierne spożywanie soli.

Wśród niedocenianych czynników zwiększonego ryzyka kamicy nerkowej wymienia się także potencjalnie prolitogenne działanie niektórych leków hipotensyjnych, np. beta-adrenolityków, leków moczopędnych, inhibitorów konwertazy angiotensyny. Objawy: Kamica nerkowa występuje raczej u ludzi między 30. a 50. rokiem życia – dwa razy częściej u mężczyzn niż u kobiet. Choroba w początkowym okresie rozwija się bezobjawowo, bo tworzące się kamienie są niewyczuwalne aż do momentu osiągnięcia większego rozmiaru. Potem pacjent zaczyna odczuwać ostry ból w okolicy lędźwiowej, który czasami promieniuje w kierunku pęcherza, cewki i zewnętrznej części uda. Do częstych objawów kamicy nerkowej należą również nudności lub wymioty, kolka nerkowa i uczucie dyskomfortu w jamie brzusznej. Czasami da się również zaobserwować krwiomocz. Przebieg leczenia: Wyróżnia się kilka rodzajów kamieni nerkowych. Ich rozpoznanie jest niezwykle ważne, żeby móc skutecznie wyeliminować tę chorobę układu moczowego. Dlatego jeżeli wydalisz z moczem kamień, to zachowaj go i oddaj do badania – w ten sposób poznasz jego skład i będziesz mógł podjąć stosowne kroki. Niemniej niezależnie od rodzaju kamienia nerkowego, warto pamiętać o częstym oddawaniu moczu, przyjmowaniu dużej ilości płynów (od 2 do 4 litrów na dobę) oraz całkowitym wykluczeniu z jadłospisu alkoholu. Ograniczyć należy również spożywanie ostrych przypraw, mocnej kawy i herbaty. Jeżeli chodzi o same kamienie, to te mniejsze niż 5 mm powinny zostać naturalnie wydalone z moczem. Natomiast w przypadku większych złogów stosuje się:

• metodę endoskopową – wprowadzenie igły bezpośrednio przez powłoki brzuszne (PCNL) lub wziernika przez cewkę moczową (URSL), a następnie wyciągnięcie kamienia,
• litotrypsję pozaustrojową (ESWL) – rozkruszanie kamienia za pomocą krótkich impulsów wysokoenergetycznych fal dźwiękowych, a następnie wydalanie jego fragmentów drogą naturalną,
• klasyczne leczenie operacyjne - przeznaczone dla najtrudniejszych przypadków (zastój moczu, zakażenie dróg moczowych) i największych kamieni nerkowych.

Uwaga! Należy pamiętać, że u około połowy osób, które miały kamienie nerkowe, ta choroba układu moczowego będzie nawracać.